Autor: Tadeusz Pałko¹

Nieodłącznym elementem badań naukowych w zakresie inżynierii biomedycznej jest szkolenie studentów. Komitet i środowisko naukowe występowało w 1988 roku o utworzenie kierunku studiów „inżynieria biomedyczna”, lecz dopiero w 2005 roku zespół powołany w ramach Szkolnictwa Wyższego opracował założenia i program studiów na Wyższych Uczelniach Technicznych.

Zespół ten składał się z następujących osób: 1. Prof. Tadeusz Burczyński, biomechanika, Politechnika Śląska, 2. Prof. Jan Chłopek, biomateriały, AGH – Kraków, 3. Dr Małgorzata Komorowska, Fizyka Medyczna, 4. Prof. Antoni Nowakowski, aparatura i informatyka medyczna, Politechnika Gdańska, 5. Prof. Tadeusz Pałko, elektronika medyczna, Politechnika Warszawska, 6. Prof. Bogdan Walkowiak, biofizyka, medycyna, Politechnika Łódzka, 7. Prof. Władysław Pawlicki, elektronika medyczna, medycyna, Politechnika Warszawska. Opracowane przez tę Komisję sylwetka absolwenta, założenia, i program kształcenia (standard dla wszystkich Uczelni w Polsce) zostały w 2006 r. przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, po szerokiej dyskusji i minimalnych korektach, zaakceptowane i przyjęte do realizacji. Fakt ten można uznać jako duży sukces.

W Tabeli 4.1 podano wykaz uczelni inicjujących utworzenie kierunku Inżynieria Biomedyczna.

Powstały projekt obejmował studia inżynierskie, magisterskie i doktorskie.

Kształcenie na kierunku INŻYNIERIA BIOMEDYCZNA (IB) prowadzone jest na poziomie inżynierskim (PI IB) przez 7 semestrów, na poziomie kształcenia magisterskiego przez 10 semestrów (po 6-ciu pierwszych semestrach PI IB lub po pełnych studiach inżynierskich lub magisterskich jednego z kierunków: mechanika, elektrotechnika, elektronika i telekomunikacja, informatyka, automatyka i robotyka, fizyka techniczna, chemia, inżynieria materiałowa uzupełnianych przez 3 semestry pogłębionej specjalizacji magisterskiej na kierunku IB) oraz na poziomie doktorskim przez dodatkowe 4 lata. Absolwent będzie przygotowany do pracy w interdyscyplinarnym środowisku techniczno-medycznym.

Tabela 4.1. WYKAZ UCZELNI INICJUJĄCYCH UTWORZENIE KIERUNKU „INŻYNIERIA BIOMEDYCZNA”

Komitet Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej PAN wielokrotnie omawiał założenia kierunku studiów na swoich posiedzeniach i gorąco go popierał u odnośnych władz.

Konkretnym wkładem Komitetu Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej PAN jest opracowanie 9 tomowej serii książek monograficznych pod red. Prof. M. Nałęcza o wspólnym tytule „Biocybernetyka i Inżynieria Biomedyczna 2000” wydanej w latach 2000-2005 w Akademickiej Oficynie Wydawniczej Exit. Znaczenie tej serii książek jako podręczników zarazem źródeł naukowych dla realizacji kształcenia w omawianym kierunku jest niezwykle ważne, wręcz podstawowe.

Również ważnym działaniem było współorganizowanie cyklu Konferencji europejskich pod nazwą BIOMEDEA (Eindhoven – 2004, Warszawa – 2005, Stuttgart – 2005), które były poświęcone zagadnieniom kształcenia na poziomie wyższym w zakresie IB. Cykl tych Konferencji umożliwił wszechstronną dyskusję na arenie międzynarodowej (głównie europejskiej) na temat możliwości i potrzeb kształcenia w zakresie IB zwłaszcza inżynierii klinicznej, a także akredytacji i certyfikacji Ośrodków dydaktycznych w tym zakresie.

Posiedzenie w Warszawie „Accreditation of Biomedical Engineering Programs in Europe” (Chairmen: Prof. J. Nagel, Prof. M. Nałęcz, Prof. J.M. Wójcicki) było organizowane w dniach 15-17. 04. 2005 przez Komitet i Międzynarodowe Centrum Biocybernetyki PAN.